İnsanlar Genellikle Görmek İstediklerini Görür Ve Duymak İstediklerini Duyarlar

Başkası bir işi uzun sürede yapıyorsa, yavaştır.
Ben uzun sürede yapıyorsam, titizimdir.
Başkası bir işi yapmıyorsa, tembeldir.
Ben yapmıyorsam, meşgulümdür. 
Başkası bir işi söylenmeden yapıyorsa, sınırlarını aşmıştır.
Ben yapıyorsam, bu insiyatif kullanmaktır.
Başkası bir görgü kuralını çiğniyorsa, kabadır.
Ben çiğniyorsam, kendime özgü birisiyimdir.
Başkası amirini memnun ediyorsa, yalakadır.
Ben ediyorsam, bu ortak çalışmadır.
Başkası öne geçerse, bu kuralları ihlal etmektir.
Ben başarırsam, bu sıkı çalışmanın ödülüdür.
Peki,nalıncı keseri gibi her şeyi kendimize yontuğumuz da 
orta noktayı nasıl bulacağız?
Kendimizi devamlı haklı gördüğümüzde empati şansımız var mıdır?
Her şeye BİZ diye değil de BEN diye başlarsak başkalarına fırsat vermiş olur muyuz?
Madem bu kadar mükemmeliz o zaman bu dünya bizi haketmiyor öyle değil mi?
Şayet,bu şekilde düşünüyorsanız bir kez daha aynaya bakıp "Ben kimim" diye sormanızı istiyorum,cevap kendinde gizli... 
http://www.ufuktarhan.com/gunluk_detay.asp?id=340